Vrijwilliger Emma aan het woord

storage/work/gz-p.9-vrijwilliger-aan-het-woord.jpg

Emma is 28 jaar, leerkracht wiskunde en gaat al sinds de zomer van 2016 mee als moni met Intersoc. Ondertussen heeft ze de bergwandelingen met kinderen en jongeren ingewisseld voor wandelingen met volwassenen.

Hoelang ga je al mee met Intersoc en welke functies heb je al allemaal vervuld?

Eigenlijk ga ik pas mee sinds de zomer van 2016, maar ondertussen ben ik wel al tijdens twintig periodes met Intersoc naar de prachtige Zwitserse bergen gegaan. Stilzitten doe ik dus zeker en vast niet. De afgelopen jaren ben ik vooral actief geweest als moni. Dit van de Pukkies tot en met de Teeny’s. Vorig jaar heb ik mij omgeschoold tot wandelbegeleider, een heel andere taak, maar iets waar ik ook enorm veel plezier en voldoening uithaal.


Hoe heb je Intersoc leren kennen?

Mijn ouders gingen in 1984 elk voor het eerst mee als vrijwilliger met Intersoc. Diezelfde zomer sloeg de vonk over in het prachtige Melchtal en ondertussen zijn ze al 35 jaar gelukkig getrouwd. Zelf zijn we nooit op reis geweest met Intersoc. Toen ik plots in juni 2016 vaststelde dat ik geen zomerplannen had, kwam mijn papa met het voorstel om eens met Intersoc mee te gaan als moni. Ik viel toen last minute in als moni bij de Mini’s. Het klikte vanaf de eerste seconde en ik ben gewoon blijven meegaan. Ik heb jaren in de Chiro gezeten, maar ik heb nooit in de leiding gestaan. Ondertussen ben ik ook leerkracht. Ik heb dus wel al enige ervaring met kinderen.

Vanwaar de keuze om over te schakelen naar wandelbegeleider?

De laatste jaren voelde ik dat ik wat te oud aan het worden was om nog langer als moni mee te gaan. Na lang en hard knokken ben ik binnengeraakt in de opleiding voor wandelbegeleiders. Bij de wandelbegeleiders behoor ik dan weer tot de jongsten. Dit is niet altijd even gemakkelijk, maar ik ben zo gelukkig dat ik nu kan doen waar ik zo gepassioneerd door ben. Als jonge wandelbegeleider heb ik steeds het gevoel dat ik me opnieuw moet bewijzen, maar gelukkig heb ik een paar coördinatoren die geloven in de kracht van jonge wandelbegeleiders.

Wat doet je terugkeren naar Intersoc?

Enerzijds natuurlijk de passie voor de bergen, maar anderzijds zijn het vooral de vriendschappen die doorheen de jaren ontstaan zijn die mij doen terugkeren. Ieder jaar leer je weer nieuwe mensen kennen en ontstaan er nieuwe vriendschappen. Met de ‘harde kern’ spreken we ook af in België, terwijl we anderen enkel in Zwitserland zien. Het is hoe dan ook telkens een enorm leuk weerzien.

Zou je Intersoc aanraden aan anderen en waarom? Als vrijwilliger en/of als klant?

Ik heb ondertussen al enkele collega’s overtuigd om mee te gaan met Intersoc. Het is een fantastische manier om te reizen met kinderen. Ook meegaan als vrijwilliger raad ik zeker en vast aan. Je leert nieuwe mensen kennen en je begeeft je elke dag in de gezonde berglucht. Je mag natuurlijk nooit vergeten dat het een ‘werk’vakantie is en dat er wel degelijk een bepaalde inspanning verwacht wordt. Wanneer je echter een passie hebt voor iets, is het geen echte inspanning. Voor mij is meegaan als wandelbegeleider de ultieme vakantie.

Wat is je beste en mooiste Intersoc-herinnering?

Ik heb niet echt een mooiste herinnering. Iedere dag word ik eraan herinnerd hoeveel Intersoc al heeft betekend in mijn leven. Dankzij het vrijwilligersconcept leerden mijn ouders elkaar kennen, heb ik mijn partner leren kennen en heb ik er een heleboel mooie vriendschappen bij. Intersoc gaf en geeft me kansen om op prachtige plekken te komen. Om het met de woorden van een collega wandelbegeleider te zeggen: “Iedere dag maak ik een cadeautje open. Een tocht in een prachtig stukje natuur, die
je van een GPX omzet in de realiteit.”